Geçenlerde ufak çaplı çatışmalar yaşadığım komşuma kendi kendime saydırırken dış dünyadaki gerçekliğimi kendim yarattığımı hatırladım bir kez daha ve bu meseleyi ciddiye almam gerektiğine ayıldım.
"Düşüncesiz, bencil kadın. Bir de öğretmen olacak. Senin yetiştirdiğin öğrenciden ne hayır gelir" diyordum ki bilinçaltımın ben ve onlar diye bir ayrım yapmadığını, söylediğim her şeyi üstüne alındığını hatırladım. Üstelik kadınım ve öğretmenim.
Hemen geri aldım sözlerimi ve bundan böyle sözlerimi özenle seçmeye, duymak istemeyeceğim şeyleri söylememeye niyet ettim. "Sen harika bir öğretmensin ve mükemmel öğrenciler yetiştiriyorsun" dedim hem ona hem kendime.
Aynı bütünün parçaları olduğumuzu hatırlattım kendime.